Iako mnogi vjeruju da su ove riječi sinonimi, zapravo označavaju sasvim različite proizvode.
Džem, pekmez i marmelada se dobijaju preradom voća, ali nazivi se razlikuju s obzirom na vrstu, količinu voća, dijelove voća koji se koriste, dodatke poput šećera i po gustini.
Prema Pravilniku kojim se određuju karakteristike koje moraju zadovoljiti, razlikujemo ih osam, a to su: džem, ekstra džem, žele, ekstra žele, marmelada, žele-marmelada, pekmez i zaslađeni kesten-pire.
Pekmez je voćni proizvod s visokim udjelom jedne ili više vrsta voća sa ili bez dodatka šećera. Po većoj količini voća i manje šećera razlikuje se od džema.
Džem je želirane konzistencije i sadrži voćnu pulpu i/ili voćnu kašu jedne ili više vrsta voća, te šećer, dok ekstra džem sadrži nekoncentrisanu voćnu pulpu. Voćnu pulpu čine jestivi dijelovi cijelih plodova voća, po potrebi bez kore, sjemenki, košpica i sličnog, koji mogu biti narezani, sječeni, ali ne pasirani u kašu.
Voćna kaša dobija se pasiranjem ili sličnim postupkom. Osim po tome, sadrži li kašu ili pulpu, džem i ekstra džem razlikuju se po količni voća koja mora biti veća kod ekstra džema.
Marmelada se dobija od jedne ili više vrsta citrusa, kao što su limun, narandža i grejp, iz njihove pulpe, kaše, voćnog soka, vodenog ekstrakta i kore. U marmeladi ne smije biti komadića, te mora biti glatke teksture. Vodeni ekstrakt voća sadrži sve u vodi topljive sastojke voća.
Žele se od marmelade razlikuje jer može sadržati samo voćni sok i/ili vodeni ekstrakt jedne ili više vrsta voća i šećer, a ne i pulpu, kašu ili koru.
