Postoje namirnice koje zbog svog sastava mogu trajati dugo. Među njima se nalazi i med.
Med je u osnovi šećer, a on sadrži male količine vode što otežava razvoj bakterija i mikroorganizama. Također, njegova pH kiselost iznosi između 3 i 4.5, što je dovoljno za uništavanje svega što bi se poželjelo nastaniti u medu. Dakle, šanse za preživljavanje bakterija u medu jako su male.
Pčele sakupljaju nektar, koji je pun vode (između 60 i 80 posto), no tokom njegove kasnije prerade, pčele lepezanjem krila iznad ćelija vodu svedu ispod 20 posto.
Pčele posjeduju i enzim kojeg izlučuju iz svojih utroba, a kada se ovaj enzim pomiješa s nektarom, nastaju dva spoja – glukonska kiselina i vodikov peroksid koji će također pomoći u borbi sa svim negativnim stvarima koje planiraju nastati u medu.
Arheolozi su u svojim iskopinama često nailazili na posude s medom, potpuno očuvane. Uz med, nailazili su još namirnica koje su zadržale svoju svježinu: so, šećer, osušena riža su neke od njih.
