Postoje podaci da se crveni luk uzgajao u Mezopotamiji i Egiptu još prije 6.000 godina.
Crveni luk sadrži oko devet posto ugljikohidrata, 1,4 posto proteina, minimalnu količinu masti (oko 0,2 posto) i skromne količine nekih minerala (kalcij, fosfor i željezo).
Ekstrakti crvenog luka obiluju fenolnim komponentama i imaju antikancerogeno djelovanje.
Fenoli i polifenoli iz različitih biljaka inače se smatraju grupama spojeva s antimikrobnim djelovanjem. Posebno zanimljivim izvorom fenolnih komponenata smatra se kožica (ljuska) luka, koja je inače otpad u preradi luka.
Crveni luk smatra se najbogatijim izvorom flavonoida u ljudskoj prehrani. Ima i antioksidacijsko djelovanje, koje zavisi o sadržaju fenolnih komponenata i o sadržaju flavonoida, a smanjuje se od vanjskih ovojnica prema unutarnjim.
Za crveni je luk u jednom istraživanju, koje je obuhvatilo 28 vrsta povrća i devet vrsta voća, utvrđeno da sadrži najveći postotak kvercetina, koji ometa rast stanica osjetljivih na estrogen, koje nalazimo kod karcinoma dojke. Istraživanja su pokazala da kvercetin u kombinaciji s vitaminom C može imati i antivirusno djelovanje.
Dokazano je i njihovo protuupalno, antivirusno, antibakterijsko i antioksidativno djelovanje.
Crveni luk sadrži i dragocjene vitamine, od kojih najviše B i C, kao i eterična ulja. Zbog sadržaja vitamina C crveni luk djeluje kao snažan antioksidans, ima važnu ulogu u sintezi polisaharida i kolagena, hrskavice, zubnog dentina, kostiju i zuba, te u održavanju normalnog stanja krvnih kapilara.
